کاوشگر روز

امیر سرتیپ دوم خلبان عبدالکریم عصاره از دلاوران گردان ۱۱ شناسایی بود؛ تصورش هم سخت است که بدون هیچ وسیله دفاعی و دریغ از یک تیر، به سمت دشمن حرکت و از سد پدافند آنها عبور کردن.

            

 به دنبال تماسی تلفنی خبردار شدم که یکی از خلبانان پیشکسوت ایرانی و دزفولی که البته در این سال‌ها ریاست فرودگاه دزفول را نیز عهده دار بود، دار فانی را وداع گفته و به دیار باقی شتافته است، روحش شاد.

آری، سخن از سرتیپ خلبانی است که دلاور‌ی‌ها و پروازهایش در طول هشت سال دفاع مقدس هرگز فراموش نمی‌شود؛ وی از بچه‌ها و نیروهای دوست داشتنی دزفول بود و دلش همواره برای نظام اسلامی و کار برای شهر دزفول می‌تپید.

خلبانان و رزمندگان براساس فتوا و حکم امام (ره) می‌توانستند در شرایط جنگی روزه نگیرند اما برخی خلبانان برای اینکه بتوانند از برکات ماه رمضان بهره‌مند شوند اقدام به روزه گرفتن می‌کردند که روایت جالبی دارد.
 رضا رمضانی از کهنه سربازان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که در عملیات «کمان 99» حضور داشته و از سال 59 تا 63 در پایگاه چهارم شکاری دزفول، از سال 63 تا 64 در تبریز و بعد از آن در اصفهان تهران به انجام مسئولیت‌های خود در کسوت خلبانی جنگنده پرداخته است درباره خاطراتش از ماه رمضان و چگونگی روزه‌داری خلبانان در دوران هشت سال دفاع مقدس می‌گوید: اگر اشتباه نکنم سال دوم جنگ، ماه مبارک رمضان با مردادماه مصادف شده بود، آن زمان اگرچه برای پرواز خلبانان باید از شرایط ویژه جسمانی برخوردار باشند شاهد بودم که آن دسته از خلبانان که روزه می‌گرفتند طوری برنامه‌ریزی می‌کردند که در صبح پرواز کنند و عملیات‌های هوایی را انجام دهند.
گاهی آن‌ها باید زمان زیادی را پرواز می‌کردند برای همین همواره خود در داخل جیب g-suitهایشان (لباس مخصوص فشار هوانوردی) مقداری بادام، مغز گردو یک قمقمه کوچک آب می‌بردند تا در شرایطی که روزه‌داری بر آن‌ها غلبه کرد، روزه خود را بشکنند و علاوه بر انجام درست مأموریت‌های خود، افت قند خون و فشارشان موجب این نشود که اموال بیت‌المال که بسیار هم به آن‌ها نیاز داشتیم آسیب ببیند.
رزمندگان و خلبانان در شرایط جنگی براساس حکم و فتوای امام (ره) می‌توانستند روزه نگیرند و بعد از آن قضای روزه‌های خود را بجا بیاورند اما باز هم برخی دلشان نمی‌آمد که از این‌ ماه پرفیض و برکت بی‌نصیب بمانند.